صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۴ - فراز ۱۳

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ وَفِّقْنِي لِقَبُولِ مَا قَضَيْتَ لِي وَ عَلَيَّ، وَ رَضِّنِي بِمَا أَخَذْتَ لِي وَ مِنِّي، وَ اهْدِنِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ، وَ اسْتَعْمِلْنِي بِمَا هُوَ أَسْلَمُ.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به پذیرفتن آنچه بر سود و زیانم مقدر نموده ‏اى توفیق ده، و به آنچه (سودى که) براى من (از دیگرى) و از من (براى دیگرى) گرفته ‏اى خشنودم گردان، و به راست ترین راه راهنمائیم نما، و به آنچه سالم تر است (از آفات) بگمارم.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۴ - فراز ۱

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِحَمْدِهِ، وَ جَعَلَنَا مِنْ أَهْلِهِ لِنَكُونَ لِإِحْسَانِهِ مِنَ الشَّاكِرِينَ، وَ لِيَجْزِيَنَا عَلَى ذَلِكَ جَزَاءَ الُْمحْسِنِينَ.

سپاس خدائى را سزا است که ما را براى سپاسگزارى خود راهنمائى نمود (توفیق داد) و از اهل سپاس (کسانى که به سپاسگزارى شناخته شده ‏اند) قرار داد (یا و از اهل و دوستان خویش گردانید) تا براى احسان و نیکیش از سپاسگزاران باشیم، و ما را بر آن سپاسگزارى پاداش نیکوکاران دهد.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۵ - فراز ۱۹

هَدَيْتَنَا لِدِينِكَ الَّذِي اصْطَفَيْتَ، وَ مِلَّتِكَ الَّتِي ارْتَضَيْتَ، وَ سَبِيلِكَ الَّذِي سَهَّلْتَ، وَ بَصَّرْتَنَا الزُّلْفَةَ لَدَيْكَ، وَ الْوُصُولَ إِلَى كَرَامَتِكَ.

ما را به آئینت (اسلام) که آن را برگزیدى، و به طریقه ‏ات (پیروى از ائمه‏ ى معصومین علیهم ‏السلام) که آن را پسندیدى، و به راهت (احکام) که آن را آسان گردانیدى راهنمائى نموده ‏اى، و به تقرب نزد (رحمت) خود، و رسیدن به کرامت و سود رساندن خویش (بهشت) بینا ساخته ‏اى.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۳ - فراز ۵

وَ أَنْطِقْ بِحَمْدِكَ وَ شُكْرِكَ وَ ذِكْرِكَ وَ حُسْنِ الثَّنَاءِ عَلَيْكَ لِسَانِي، وَ اشْرَحْ لِمَرَاشِدِ دِينِكَ قَلْبِي.

و زبانم را به حمد و سپاس و یاد و ستایش نیک بر خود گویا کن (توفیق عطا فرما) و دلم را براى مقاصد و نیت بگشا (قابل و آماده ساز).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۶۷

اللَّهُمَّ وَ أَنَا عَبْدُكَ الَّذِي أَنْعَمْتَ عَلَيْهِ قَبْلَ خَلْقِكَ لَهُ وَ بَعْدَ خَلْقِكَ إِيَّاهُ، فَجَعَلْتَهُ مِمَّنْ هَدَيْتَهُ لِدِينِكَ، وَ وَفَّقْتَهُ لِحَقِّكَ، وَ عَصَمْتَهُ بِحَبْلِكَ، وَ أَدْخَلْتَهُ فِي حِزْبِكَ، وَ أَرْشَدْتَهُ لِمُوَالَاةِ أَوْلِيَائِكَ، وَ مُعَادَاةِ أَعْدَائِكَ.

بار خدایا و من آن بنده ‏ى تو هستم که پیش از آفرینش و پس از آفرینشت او را نعمت دادى (نعمت هاى پیش از آفرینش چیزهائى است که هستى شخص متوقف بر آن است مانند پدر و مادر) پس او را از کسانى قرار دادى که به دین خود (اسلام) راهنمائى نمودى، و براى انجام حق خویش (آنچه واجب است از گفتار و کردار و اعتقاد) توفیق دادى، و او را به ریسمان (یا زنهار) خود (قرآن و ائمه ‏ى معصومین علیهم ‏السلام) نگاه داشتى، و در حزب و گروه (پیروان) خویشتن درآوردى، و به دوستدارى دوستانت (آنانکه از تو اطاعت مى ‏نمایند) و دشمنى و دشمنانت (کسانى که خلاف امر و نهیت رفتار مى‏ کنند) رهبرى فرمودى.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۵ - فراز ۱۰

أَنْتَ الَّذِي فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَاباً إِلَى عَفْوِكَ، وَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ، وَ جَعَلْتَ عَلَى ذَلِكَ الْبَابِ دَلِيلًا مِنْ وَحْيِكَ لِئَلَّا يَضِلُّوا عَنْهُ، فَقُلْتَ تَبَارَكَ اسْمُكَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ.

توئى آنکه براى بندگانت درى به سوى عفوت گشوده ‏اى، و آن را توبه و بازگشت نامیده ‏اى، و بر آن در از وحى و پیغام خود راهنمائى قرار داده ‏اى تا از آن گمراه نشوند، پس تو خود: که نامت جاوید (یا داراى برکت و احسان) است: فرموده ‏اى (قرآن کریم «س 66 ى 8( توبوا الى الله توبه نصوحا عسى ربکم ان یکفر عنکم سیئاتکم و یدخلکم جنات تجرى من تحتها الانهار، یوم لایخزى الله النبى و الذین امنوا معه نورهم یسعى بین ایدیهم و بایمانهم یقولون: ربنا اتمم لنا نورنا، و اغفر لنا، انک على کل شى‏ء قدیر): به سوى خدا توبه کنید توبه ‏ى خالص و پاکیزه (بس براى خدا، از گناهان پشیمان شوید از جهت اینکه برخلاف رضاى خداى تعالى بوده، نه از جهت ترس از آتش که آن توبه نیست، چنانکه خواجه نصیرالدین طوسى «رحمه الله» در تجرید فرموده) امیدوار باشید که پروردگارتان گناهانتان را از شما بپوشاند (بیامرزد) و شما را به بهشت ها و باغهائى که جوی ها از زیر (درختان) آن روان است درآورد.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱ - فراز ۲۲

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي دَلَّنَا عَلَى التَّوْبَةِ الَّتِي لَمْ نُفِدْهَا إِلَّا مِنْ فَضْلِهِ، فَلَوْ لَمْ نَعْتَدِدْ مِنْ فَضْلِهِ إِلَّا بِهَا لَقَدْ حَسُنَ بَلَاؤُهُ عِنْدَنَا، وَ جَلَّ إِحْسَانُهُ إِلَيْنَا، وَ جَسُمَ فَضْلُهُ عَلَيْنَا.

و سپاس خداى را که ما را به (حقیقت) توبه و بازگشت (از گناه) راهنمائى نمود، توبه ‏اى که آن را نیافته ‏ایم جز به فضل و احسان او، پس اگر از فضل و بخشش او جز همان (نعمت) توبه را به شمار نیاوریم نعمت او در حق ما نیکو و احسانش درباره ‏ى ما بزرگ و فضلش بر ما عظیم مى‏باشد (توبه گناهان را مى‏ برد و زشتی ها را مى‏شوید و خدا را خوشنود مى‏گرداند، حضرت امیرالمومنین علیه ‏السلام فرموده: لا شفیع انجح من التوبه یعنى هیچ شفیع و خواهش گرى پیروزتر و رهاننده ‏تر از توبه و بازگشت نیست، و حضرت باقر علیه ‏السلام فرموده: التائب من الذنب کمن لا ذنب له یعنى توبه ‏کننده ‏ى از گناه مانند کسى است که گناه ندارد، و حضرت صادق علیه‏ السلام فرموده: ان الله تعالى یفرح بتوبه عباده المومنین اذا تابوا کما یفرح احدکم بضالته اذا وجدها یعنى خداى تعالى به توبه ‏ى بندگان با ایمانش هرگاه توبه کنند شاد مى‏ شود چنانکه یکى از شما گمشده ‏ى خود را که بیابد شاد مى‏شود).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵ - فراز ۹

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ قِنَا مِنْكَ، وَ احْفَظْنَا بِكَ، وَ اهْدِنَا إِلَيْكَ، وَ لَا تُبَاعِدْنَا عَنْكَ إِنَّ مَنْ تَقِهِ يَسْلَمْ وَ مَنْ تَهْدِهِ يَعْلَمْ، وَ مَنْ تُقَرِّبْهُ إِلَيْكَ يَغْنَمْ.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از (خشم) خود نگهدار، و به (لطف) خود حفظ فرما، و (به راه راست) به سوى خود راهنمائى کن، و از (رحمت) خود دور مگردان، زیرا هر که را تو (از خشم خود) نگهدارى (از هر پیشامدى) سالم و بى‏گزند مى‏ماند، و هر که را (به صراط مستقیم) راهنمائى فرمائى (به حقائق پى برده و) دانا مى‏شود، و هر که را به سوى (رحمت) خود نزدیک گردانى غنیمت و سود (نیکبختى همیشگى) مى‏برد.